Qualmen crescet Photogen

IN li incavatura in quel jacet li castelle de Watho trovat se alquo plu simil a un fende in un planura quam un valley inter colines, nam ye li cime de su scarp láteres, li sud e li nord, esset un plató, grand e larg. It esset covrit per rich herbe e flores, con boscage ci e ta, li externmen jacent colonia de un grand foreste. Ti herbosi planuras esset li max fin chass-terrenes del munde. Tra les migrat grand gregs de boves micri ma feroci, con bosses e crines vellut, anc antilopes e gnus, e li micrissim capreola, durant que in li boscages formicat savagi creaturas. Li tabelles del castelle esset provisionat precipue de ili. Li chef del chassatores de Watho esset un amical tip, e quande Photogen comensat superpassar li formation quel ella posset dar le, ella transmanuat le a Fargu. Con un volentie il comensat docer le omnicos quo il savet. Il trovat por le un ponie pos li altri, plu grand chascun vez sequente su crescentie, chascun vez plu desfacilmen domitabil quam ti quel precedet it, fante le progresser de ponie a ponie, e cavalle a cavalle, til quande il egalat quocunc quel li nation posset producter. Il exercit le similmen in li usada de arc e fleche, viceante it omni tri mensus per un plu fort arc e plu long fleches; e strax il devenit, mem sur cavalle, un magnific arcero. Il havet ne plu quam deciquar annus quande il mortat su unesim tauro, to quel causat jubilantie inter li chassatores, e advere anc tra li castelle, nam anc ta il esset li favorite. Omnidie, presc ínmediatmen pos li ascension del sole, il eat chassar, e in general manet al exteriore presc durant li tot die. Ma Watho hat mettet sur Fargu solmen un comandament, to es, que Photogen nequande ne mey, e sin egard a quamcunc fortmen il mey pledar, esser ad éxter til li descension del sole, mem ne til li punctu in quel vell avigilar se in le li desire vider quo va evenir; e ti comandament Fargu cautissimmen ne ruptet; nam benque il ne vell har tremet si un greg de tauros vell har precipitat se vers li, currente con plen rapiditá trans li planura e con solmen un fleche in su flechiere, il sentit un grandissim timore vers su mastressa. Quande ella regardat le in un cert maniere, il dit, il havet li sentida que su cordie hat devenit cindres in su péctor, e que to quel curret in su venes ne plu esset sangue, ma lacte e aqua. Talmen, ante long, quande Photogen devenit plu etosi, Fargu comensat tremer, nam il trovat it plu e plu desfacil refrenar le. Il esset tam plen con vive, quam Fargu dit a su mastressa – qui esset content audir it - que il semblat plu un vivent clapp de tónnere quam un ente homan. Il ne conosset timore, e to ne pro un ignorantie pri dangere; nam il hat esset un vez severimen lacerat per li rasuoratri croc de un apro - ma li spine de quel, tamen, il hat detranchat per un sol colpe de su chasscultelle, ante que Fargu posset atinger le por defender le. Quande il spornat su cavalle in li medie de un greg de tauros, portante solmen su arc e su gladiette, o tirat un fleche in un greg, pos quel il sequet it just quam on atente reclamar un mistirate, arivante apen in just témpor por succeder li action con un pussa del lanse ante que li animale vulnerat savet ad u assaltar, Fargu pensat con terrore quo vell evenir pos quande il savet li tentation del maculat leopardes, e li linxes con cultellatri griffes, queles frequentat li foreste. Nam li yuno hat esset tam inmerset in li sole, desde su yunitá tam saturat de su influentie, que il videt omni dangeres ex li soveran altore de corage. Talmen, quande il aproximat se a su decisixesim annu, Fargu audaciat suplicar Watho que ella mey metter su comandamentes sur li yuno self, e liberar le del responsabilitá por le. Il dit que on vell posser tener un falvi-crinat leon tam facilmen quam Photogen. Watho convocat li yuno, e in li presentie de Fargu mettet su comandament sur le que il nequande mey esser éxter quande li borde del sole tucha li horizonte, acompaniante li prohibition con alusiones pri li consequenties sequent, consequenties tam abominabil quam obscur. Photogen audit respectosimen, ma, conossente ni li sapore de timore ni li tentation del nocte, li paroles de ella por le esset necos plu quam sones.